– Jak
doszło do buntu Żydów?
– Stanowcza
polityka Antiocha IV (panował 175–163 przed Chr.) hellenizacji jego królestwa popchnęła Żydów do buntu. Ponadto w
169 r. przed Chr. Antioch IV splądrował Świątynię.
Zakazano wyznawania religii żydowskiej, a Świątynię poświęcono Zeusowi Olimpijskiemu.
W 167 r. przed Chr. wybuchło powstanie (zw. machabejskie), na którego czele
stanął kapłan Matatiasz i jego pięciu synów (Jan, Szymon, Juda, Eleazar,
Jonatan). Sytuacja zmusiła ich nawet do zmiany prawa szabatu: Jeśliby jakikolwiek człowiek w dzień sobotni wyszedł walczyć
przeciwko nam, my będziemy z nim walczyli, żebyśmy nie zginęli wszyscy, tak jak
zginęli nasi bracia w jaskiniach (1 Mch 2,41).
Zmiana ta była wyprzedzeniem słów Jezusa: To szabat został ustanowiony dla człowieka, a
nie człowiek dla szabatu (Mk 2,27).
Matatiasz przekazał swoim synom nadzieję: i
przekonacie się, że nie zawiedzie się ten, kto w Nim pokłada swe nadzieje (1 Mch 2,61). Po śmierci
Matatiasza (166 r. przed Chr.) jego miejsce zajął syn, Juda Machabeusz. Nie był
on najstarszym synem Matatiasza. Został wytypowany jako następca ojca ze
względu na swoją waleczność. Prowadził on świętą wojnę. Wiedział, że Bóg jest
po ich stronie: Zwycięstwo bowiem
w bitwie nie zależy od liczby wojska; prawdziwą siłą jest ta, która pochodzi z
Nieba. Oni przychodzą do nas pełni pychy i bezprawia po to, aby wytępić
nas razem z żonami naszymi i dziećmi i aby nas obrabować. My zaś walczymy o
swoje życie i o swoje obyczaje. On sam skruszy ich przed naszymi oczami.
Wy zaś ich nie obawiajcie się! (1 Mch 3,19–22). Odniósł wiele zwycięstw.
Największe osiągnięcie Judy, przymierze z Rzymem, doprowadziło w konsekwencji
do jego upadku. Po śmierci Judy, jego miejsce zajął brat Jonatan, a potem
Szymon. Szymon został zamordowany w 134 r. przed Chr. Rządy po nim objął jego
syn Jan, zwany Hirkanem. Rządził on do roku 104 przed Chr. Jan Hirkan był
władcą zależnym od Antiocha VII. Towarzyszył mu w jego wyprawie przeciwko
Partom w 129 r. przed Chr. Podczas tej ekspedycji zginął Antioch VII. Janowi
udało się przywrócić niepodległość Judei. Zdobył Idumeę. W 63 r. przed Chr.
Zakończyła się żydowska niezależność Nastąpiło wówczas masowe przechodzenie
Idumejczyków na judaizm. W 66 r. przed Chr. Pompejusz wkroczył do Palestyny.
Jerozolima po trzech miesiącach oblężenia padła. Herod Wielki (37–4 przed Chr.) był Idumejczykiem. Został
królem Judei w 30 r. przed Chr. Warto wiedzieć, że Herod był wielkim
budowniczym. Po śmierci Heroda jego dzieci zostały wasalami Rzymu i podlegały
legatowi Syrii.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz