Kiedy
spoglądam przez okno i widzę gołe konary drzew wiem, że za miesiąc lub dwa
pokryją się one liśćmi. W drzewie
zapisana jest koncepcja Stwórcy. Ateistyczny chaos raczej doprowadziłby drzewo
do rozkładu, niż do kolejnego rozkwitu. Z chaosu i przypadkowości nic nie może
się stworzyć, poza przypadkowym zlepkiem materii (w sensie ontologicznym).
Przypadkowość (rachunek prawdopodobieństwa jest wykorzystywany przez Stwórcę do
urozmaicenia świata). Przykładem tego zjawiska jest ludzka twarz, każda inna.
Sama przypadkowość jest bezduszna i nie ma nic z koncepcji.
Fenomenem jest matematyka, w tym algebra. Co jest
najmądrzejsze? Liczba. Co jest najpiękniejsze? Harmonia. Czym jest cały świat?
Liczbą i harmonią (Pitagoras). Niektóre liczby, z którymi spotykamy się w
różnych sytuacjach, mają zaskakujące właściwości i wprawiają nas w zadziwienie
a nawet zachwyt. Tajemnica leży w koncepcji liczb. Każda jest większa o jeden:
1 2 3 4 5 6... Ta prosta zależność
sprawia, że można budować niezwykłe budowle z liczb, w pionie i poziomie.
Liczba zero używana już w siódmym wieku przed Chr. w Babilonii jest
abstrakcyjnym dziełem, katalizatorem, rozjemcą między liczbami ujemnymi a
dodatnimi. Określa zbiór pusty, od którego trzeba zacząć liczyć. Liczba π spełnia w przyrodzie szczególne miejsce
π ≈
3,141592653589793238462643383279502884197169...
Już w czasach zamierzchłych zauważono, że wszystkie koła
mają ze sobą coś wspólnego, że ich średnica i obwód pozostają wobec siebie w
takim samym stosunku. Liczba ta nigdy się nie kończy, jest niewymierna w
układzie liczb dziesiętnych. Łączy ona nieokreśloność z rzeczywistością. Liczba
ta może symbolizować rzeczywistość nadprzyrodzoną.
Liczba doskonała to taka liczba,
która jest równa sumie wszystkich swoich dzielników mniejszych od niej samej,
np. 1+2+3 = 6; 1+2+4+7+14 = 28.
W piramidzie Cheopsa stosunek sumy dwóch boków podstawy
do wysokości wynosi 3,1416, czyli w przybliżeniu π z dokładnością do czterech miejsc po
przecinku! Dziś nie można stwierdzić czy był to zadziwiający przypadek, czy
wynik geniuszu nieznanych nam z imienia uczonych. Liczbę π można wyrazić różnymi ciągami matematycznymi, w tym: ciągiem Leibniza, ciągiem Eulera i
innymi. Uczeni szukając kontaktu
z cywilizacjami pozaziemskimi, wysłali w kosmos drogą radiową informację o
wartości liczby π. Wierzą, że inteligentne istoty spoza Ziemi znają tę liczbę i
rozpoznają nasz komunikat. Ciągi liczb
(Fibonacciego) mają niezwykłe właściwości i ciągną się w nieskończoność.
Liczba e (Johna Napiera, liczba Napera) zrobiła
furorę przy zamianie mnożenia wielkich liczb na dodawanie (logarytmy), ale w
dobie komputerów jej praktyczne zastosowanie zmalało.
Człowiek wymyślił liczby zespolone (i – liczba urojona),
które znalazły zastosowanie m.innymi w elektronice.
Algebraiczna doskonałość opisana kilkoma działaniami:
dodawania, odejmowania, mnożenia i dzielenia pozwala opisać świat. Przykładowo,
ciąg Fibonacciego opisuje liczbę pędów rośliny jednostajnie przyrastającej w
latach. W słoneczniku można zaobserwować dwa układy linii spiralnych,
wychodzących ze środka. Liczba linii rozwijających się zgodnie z ruchem wskazówek
zegara wynosi 55 i tylko 34 skręconych w przeciwną stronę. Takie same spirale
można zaobserwować na wielu innych roślinach (np. kalafior, ananas). Liczby
spiral występujących w tych roślinach są kolejnymi liczbami Fibonacciego.
Algorytmy do cudowne konstrukcje matematyczne (twierdzenie Pitagorasa, złoty
podział odcinka) zawierające boskie zamysły. W
nich zapisana jest Boża doskonałość, inteligencja, myśl konstrukcyjna i
zależności logiczne. Złote proporcje wykorzystano także podczas wznoszenia piramidy
Cheopsa w Gizie i Partenonu w Grecji.
I pomyśleć, że
prawa przyrody działają bez przerwy. Bóg musi podtrzymywać świat w swoim
istnieniu. Bóg służy człowiekowi bez przerwy. Czy nie powinniśmy choć chwilę dziennie
przeznaczyć na chwałę Boga?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz