Evangile selon s. Marc 21 i tłumaczenie

          Jésus a  pensé économie divulguer sa mission. Il a estimé que la nécessité de montrer à ses disciples les plus fiables couture secrète messianique. Il prit avec lui Pierre, Jacques et Jean sur le Mont Thabor (selon la tradition). Là, dans un ravissement mystique disciples virent Moïse et Elie. Vêtements Jésus est devenu d'un blanc éblouissant, ce qui indique une adhésion au monde des cieux. Nuée couvrit tous les trois et on pouvait entendre la voix de Dieu: Celui-ci est mon Fils bien-aimé: écoutez-le! (Marc 9:7).  Cette épiphanie révèle la vérité ultime sur Fils bien-aimé. Dans le même temps, Jésus a quitté le rideau sur l'événement. Il n’est pas le temps pour une Chrystofanię complète.

          La péricope La retour d'Élie (Marc 9:9–13) déroutant. Il y a utilisé ici le terme: l'homme fût ressuscité des morts (Marc 9:9), qui a été utilisé par les Juifs, mais ne reflète pas la vérité. Jésus n'a pas ressuscité d'entre les morts (pas retourné à son corps), mais Il revint à la vie (résurrection) (L'auteur a un problème avec la traduction en français). Quoi d'autre est la résurrection et l'autre
sortir du tombeau). Jésus a été perçue de manière névrotique, comme les enfants ont vu Marie à Fatima. Probablement, pendant de nombreuses décennies après la résurrection de Jésus, il y avait débat sur le phénomène de la résurrection. Marc n'a pas été témoin de Jésus, et de transmettre les sensations et les sentiments des autres. Il n'y a rien à être surpris. Même aujourd'hui, beaucoup de gens croient que Jésus ressuscité était réel, substantiel et vu par tous.

          Dans la forme devrait Elie est apparu Jean-Baptiste. Il était le dernier prophète annonçant la venue de Jésus-Christ. Jean peut être considéré comme un témoin de Jésus. Il est donc d'une autorité en la matière. Jetez un oeil à la façon dont ils représentaient Jésus. Repentez-vous, car le royaume des cieux est proche

(Matthieu 3:2). Il promet une chose extraordinaire, le royaume des cieux plus près des gens à une condition – conversion. Il attire l'attention sur la personne de Jésus, mais l'appelle plus fort que vous (prophète). Il aura prérogatives spéciales et le pouvoir: Lui, il vous baptisera du Saint Esprit et de feu. Il a son van à la main; il nettoiera son aire, et il amassera son blé dans le grenier, mais il brûlera la paille dans un feu qui ne s'éteint point (Matthieu 3:11). S'il vous plaît noter que ne pratiquant pas la théologie, mais seulement témoigne de Jésus comme quelqu'un de spécial, qui aura une puissance surnaturelle (baptisera avec l'Esprit Saint, il sera administré les sacrements). L'Epiphanie du baptême est par l'auteur de l'évangile. On peut dire que Jean-Baptiste est un témoin très crédible et donne l'Évangile de vérité importance historiographique. Les mots en l'Évangile de Jean: Voici l'Agneau de Dieu, qui ôte le péché du monde (Jean 1:29) est déjà la rédaction du traitement de texte. Le texte est l'anticipation arrière du sacrifice futur de Jésus et provient de l'étude de la théologie. De même, les mots: Il est le Fils de Dieu  (Jean 1:34) sont déjà interprétation théologique. L'Evangile de Jean, puis par les regards voit Jésus comme le Messie: Je ne suis pas le Messie, mais je suis envoyé devant lui  (Jean 3:28). Peut-être qu'il n'a pas d'importance, mais je maintiens la vue d'abord que Jésus ne voulait pas être le Messie prévisible, Defender politique du peuple juif. Capitulé après une conversation avec Peter (Marc 8:29; Matthieu 16:20).

Tłumaczenie

          Jezus ma przemyślaną ekonomię ujawniania swojej misji. Uznał, że trzeba pokazać swoim, najbardziej zaufanym uczniom rąbek tajemnicy mesjańskiej. Zaprowadził Piotra, Jakuba i Jana na górę Tabor (wg Tradycji). Tam, w mistycznym uniesieniu uczniowie zobaczyli Mojżesza i Eliasza. Odzienie Jezusa stało się lśniąco białe, co wskazuje na przynależność do świata niebios. Obłok okrył  wszystkich trzech i słychać było głos Boga: To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie (Mk 9,7).  Ta epifania objawia ostateczną prawdę o Synu umiłowanym. Jednocześnie Jezus opuszcza zasłonę na to wydarzenie. Jeszcze nie czas na pełną Chrystofanię.

          Perykopa Przyjście Eliasza (Mk 9,9–13) wprowadza zamieszanie. Użyte jest tu pojęcie: powstanie z martwych (Mk 9,9n), które było używane przez Żydów, ale nie odpowiada prawdzie. Jezus nie powstał z martwych (nie wrócił do swojego ciała), ale zmartwychwstał (był spostrzegany neurotycznie, podobnie jak dzieci widziały Maryję w Fatimie). Prawdopodobnie, przez wiele dziesiątek lat po zmartwychwstaniu Jezusa, toczyła się dyskusja nad fenomenem zmartwychwstania. Marek nie był świadkiem Jezusa i przekazywał wrażenia i odczucia innych. Nie ma co się dziwić. Nawet dzisiaj wiele osób uważa, że Zmartwychwstały Jezus był rzeczywisty, cielesny i widziany przez wszystkich.

          Pod postacią oczekiwanego Eliasza pojawił się Jan Chrzciciel. Był On ostatnim prorokiem zwiastującym przyjście Jezusa Chrystusa. Można uważać Jana za naocznego świadka Jezusa. Jest on więc autorytetem w sprawie. Warto zapoznać się w jaki sposób przedstawiał Jezusa. Nawróćcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie (Mt 3,2). Zapowiada niezwykłą rzecz, królestwo niebieskie przybliży się do ludzi pod jednym warunkiem – nawrócenia.  Kieruje uwagę na Osobę Jezusa, ale nazywa Go mocniejszym od siebie (prorokiem). Będzie On miał szczególne prerogatywy i moc: On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem. Ma On wiejadło w ręku i oczyści swój omłot: pszenicę zbierze do spichrza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym (Mt 3,11–12). Proszę zauważyć, że nie uprawia teologii, lecz jedynie świadczy o Jezusie jako Kimś szczególnym, który będzie miał moc nadprzyrodzoną (będzie chrzcił Duchem Świętym, będzie udzielał sakramentów).  Epifania podczas chrztu jest już autorstwa autora ewangelii. Można powiedzieć, że Jan Chrzciciel jest bardzo wiarygodnym świadkiem i nadaje Ewangelii znaczenie prawdy historiograficznej. Słowa w Ewangelii Jana: Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata (J 1,29) jest już redakcyjną obróbką tekstu. Tekst jest wsteczną antycypacją przyszłej Ofiary Jezusa i pochodzi z opracowania teologicznego. Podobnie słowa: On jest Synem Bożym (J 1,34) są już wykładnią teologiczną. Ewangelia Jana według ówczesnego spojrzenia widzi w Jezusie Mesjasza: Ja nie jestem Mesjaszem, ale zostałem przed Nim posłany (J 3,28). Może nie ma to większego znaczenia, ale utrzymuję pogląd, że Jezus początkowo nie chciał być prorokowanym mesjaszem, politycznym Obrońcą narodu żydowskiego. Skapitulował po rozmowie z Piotrem (Mk 8,29; Mt 16,20).