Evangile selon s. Marc 7 i tłumaczenie

          La péricope  Question sur le jeûne (Marc 2:18–22) porte quelques informations importantes catéchétique. Tout d'abord, repenser l'idée même du jeûne. Déjà je l'ai écrit à ce sujet dans une conférence Matthieu. En résumé, le jeûne est une sorte de cadeau de l'autre. Est-il un besoin de Dieu? Pas nécessairement, mais il est nécessaire à l'homme. Poster améliore le bien-être humain. Chaque pauvres, en offrant quelque chose de vous-même, vous pouvez vous sentir riche. Péricopes est aussi l'anticipation de l'avenir de Jésus sort. Vous devriez lire que tant que Jésus (le marié) est parmi son peuple, devraient profiter. Diffusez la situation indigne des mariages (le marié). Le jeûne est inconvenante de la situation (mariages du marié). Annonce également un départ (la mort) de Jésus. Quand ce jour viendra, le jeûne sera la célébration du deuil et son signe visible. Le jeûne sera pas tellement un mémorial de la mort, que la liturgie, qui est co-participation à la Passion du Seigneur. Il est dommage que le jeûne perd sa signification aujourd'hui. La tourmente vendredi après universelle était une sorte de catalyseur. On pouvoir rester sur la route de la vie, regarder en arrière à la roue, voyez ce que vous avez négligé, garder une distance pour le trivial me trier tout recommencer. Vendredi enclin à nous souvenir de Jésus, son sacrifice. Ceci est le temps où l'on pouvait infuser en Dieu. Si Jésus était juste une idée, je ne sais pas de plus beau. Sans Jésus, nous ne saurions même pas qui nous sommes vraiment.

         Cette partie de l'Écriture enseigne l'Evangile, la Bonne Nouvelles de la nouvelle, qui devrait être accepté sans aucune charge de l'histoire et de la tradition: Personne ne coud une pièce de drap neuf à un vieil habit [...]
Et personne ne met du vin nouveau dans de vieilles outres (Marc 2:21–22). Les peines devraient être pour l'Église un programme, ligne directrice et la ligne directrice. Il faut de noveau penser et de lire la révélation de Dieu de l'Écriture. Au détriment de la tradition (vieux vêtements) il faut utiliser les fruits de la science (patch avec un nouveau tissu). Ne pas avoir peur du changement et de bouleversement. Cela doit être fait à bon escient. Dieu va profiter réalisations humaines. Certes, il sera plus proche de lui, et donc d'augmenter le sentiment et l'amour.

          Un jour de repos a été introduit dans les temps anciens dans les tribus avant sémitique. Juifs ont adapté les coutumes étrangères[1], donnant ya le caractère religieux solennelle (en souvenir de ce que le septième jour après l'acte de la création, Dieu se reposa). La journée a été flanqué par leurs propres lois (dont le travail est strictement interdit) en les plaçant dans la «bouche» de Dieu:

L'Éternel parla à Moïse (Lévitique 23:1). De cette façon Autorisation propres idées et concepts. Ils ont fait un grand abus dans ce chemin vers Dieu.

---

[1] De même la circoncision provient de cultures étrangères.


Tłumaczenie

          Perykopa Sprawa postów (Mk 2,18–22) niesie kilka ważnych informacji katechetycznych. Przede wszystkim zmusza do przemyślenia samej idei postu. Już o tym pisałem w wykładzie  Ewangelia wg Mateusza. Reasumując, post jest to rodzaj daru od siebie. Czy on jest Bogu potrzebny? Niekoniecznie, jest natomiast potrzebny człowiekowi. Post poprawia ludzkie samopoczucie. Każdy biedny, ofiarowując coś z siebie, może czuć się bogaty.

         Perykopa jest też antycypacją przyszłych losów Jezusa. Należy odczytać, że dopóki Jezus (Pan Młody) jest wśród swego ludu, należy się cieszyć. Post nie przystoi sytuacji (wesela pana młodego). Zwiastuje również odejście (śmierć) Jezusa. Gdy nadejdzie ten Dzień, post będzie celebrą żałobną i jej widzialnym znakiem. Post będzie nie tyle pamiątką śmierci, co liturgią, czyli współuczestniczeniem w Męce Pańskiej. Szkoda, że post traci dzisiaj na swoim znaczeniu. W zawirowaniach dnia powszechnego piątkowy post był rodzajem katalizatora. Można było zatrzymać się w podróży życia, obejrzeć się w koło, zobaczyć co się przeoczyło, nabrać dystansu do spraw błahych, poukładać sobie wszystko od początku. Piątek skłaniał do przypomnienia sobie Jezusa, Jego Ofiary. To czas, w którym można było rozmiłować się w Bogu. Gdyby Jezus był tylko ideą, to nie znam piękniejszej. Bez Jezusa nie wiedzielibyśmy nawet kim naprawdę jesteśmy.

          Perykopa poucza o Ewangelii, o Nowej Dobrej Nowinie, która powinna być przyjęta bez żadnych obciążeń historii i Tradycji: Nikt nie przyszywa łaty z surowego sukna do starego ubrania [...]. Nikt też młodego wina nie wlewa do starych bukłaków (Mk 2,21–22). Sentencje te powinny być dla Kościoła programem, wskazówką i drogowskazem. Trzeba na nowo przemyśleć i odczytać Objawienie Boga z Pisma świętego. Kosztem Tradycji (stare ubranie) należy posłużyć się owocami nauki (łata z nowego sukna). Nie należy bać się zmian i przewrotu. Trzeba to zrobić mądrze. Bóg będzie cieszył się ludzkimi osiągnięciami. Z pewnością nastąpi większe zbliżenie do Niego, a tym samym wzrośnie uczucie i miłość.

          Dzień odpoczynku został wprowadzony w zamierzchłych czasach w plemionach jeszcze  przedsemickich. Żydzi zaadaptowali zwyczaje obce[1], nadając temu dniu uroczysty, religijny charakter (na pamiątkę tego, że dnia siódmego, po zakończeniu aktu stworzenia Bóg odpoczywał). Dzień ten obwarowali własnymi prawami (w których praca jest surowo zabroniona) wkładając je w „usta” Boga: Pan powiedział do Mojżesza (Kpł 23,1). W ten sposób autoryzowali własne pomysły i idee. Czynili tym sposobem wielkie nadużycie wobec Boga.

---

[1]  Podobnie obrzezanie pochodzi z obcych kultur.