Evangile selon s. Marc 23 i tłumaczenie

          Jésus la deuxième fois annoncé sa passion: Le Fils de l'homme doit être livré entre les mains des hommes. ils le feront mourir, et le troisième jour il ressuscitera (Matthieu 17:22–23; Marc 9:30–32). Les disciples ne comprenaient pas les paroles de Jésus. Comment peut-on tuer Jésus? Ceci est ridicule.

          La péricope synoptique Discussions sur les préséances (Matthieu 18:1–5; Marc 9:33–37, Luc 9:46–48) montre le différend des apôtres qui a conduit entre eux pour savoir qui est avec eux, le plus important. Seulement ce différend Mattieu inclina vers le royaume des cieux: Qui donc est le plus grand dans le royaume des cieux? (Matthieu 18,1). Il voulait donner à l'événement une dimension théologique.

          Dans le différend sans doute qu'il était à propos de futurs postes de l'Etat quand Israël a recouvré son indépendance. Presque jusqu'à la fin, les étudiants perception de Jésus comme un libérateur de la nation.

          La réponse de Jésus est surprenant: Je vous le dis en vérité, si vous ne vous convertissez et si vous ne devenez comme les petits enfants, vous n'entrerez pas dans le royaume des cieux (Matthieu 18,3). De même: Quiconque reçoit en mon nom un de ces petits enfants me reçoit moi-même; et quiconque me reçoit, reçoit non pas moi, mais celui qui m'a envoyé (Marc 9:37; Luc 9:48). Jésus se dissocie de l'engagement politique. Le tout vient à la perception de la réalité d'un enfant. Il est dans cette métaphore. L'enfant est plein de charger sans bornes. Ne pas comploter ou des ventes aux enchères adultes pensé, est authentique, sincère, simple, simple et de fonte. Jésus montre pur forme, la perfection et sans péché. Toutes ces caractéristiques sont des attributs du divin. Qui se prend un homme de ces attributs, il accepte Jésus lui-même, et par conséquent Dieu. Si les entrepreneurs ont ces travailleurs, il n'y aurait pas besoin de supervision.  Employés Honnêteté réfléchi sur la réduction du coût de faire des affaires. Avec le travail ne disparaît pas des plus petites choses (stylos, cahiers, etc.) Sous réserve de vol. On peut nous incliner contre les Témoins de Jéhovah. Ils étaient capables de travailler sur ces équipes de travail. Catholiques (chrétiens) devraient être fréquemment gêné.

          La phrase: Quiconque accueille un enfant en mon nom, me reçoit; et quiconque me reçoit, ne pas accepter de moi, mais celui qui m'a envoyé est un exemple de raisonnement logique appelé syllogisme.

            <Si M est P chacun et chaque P représente S, chaque M est S>

Syllogisme (demande de conclusion) fait une demande pour deux motifs, les deux motifs contiennent un élément commun, et chaque élément de la proposition est contenue dans exactement une prémisse. Le syllogisme est dérivée de l'œuvre d'Aristote. Sa formulation est considéré comme le début de la logique classique.

             Jésus communiquer clairement ses membres, et aussi la dépendance à l'égard du Père céleste. Qui accepte Jésus, lui-même prend Dieu le Père. Dans le schéma d'inférence logique, il est à l'intérieur. Jésus a son propre site. Il comprend le mieux.

Tłumaczenie

          Jezus drugi raz zapowiada swoją mękę: Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi. Oni zabiją Go, ale trzeciego dnia zmartwychwstanie (Mt 17,22–23; Mk 9,30–32). Uczniowie nie pojmowali słów Jezusa. Jak można zabić Jezusa? To niedorzeczne.

          Synoptyczna perykopa Spór o pierwszeństwo (Mt 18, 1–5; Mk 9,33–37; Łk 9,46–48) przedstawia spór apostołów jaki wiedli między sobą na temat, kto jest z nich najznaczniejszy. Jedynie Mateusz nagiął ten spór w stronę królestwa niebieskiego: Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim (Mt 18,1). Chciał w ten sposób nadać zdarzeniu wymiar teologiczny.

         W sporze prawdopodobnie chodziło o przyszłe stanowiska państwowe, gdy Izrael odzyska niepodległość. Prawie do końca uczniowie spostrzegali Jezusa jako wyzwoliciela narodowego.

          Odpowiedź Jezusa jest zaskakująca:  Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie się jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego (Mt 18,3). Podobnie: Kto przyjmuje jedno z tych dzieci w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, nie przyjmuje Mnie, lecz Tego, który Mnie posłał (Mk 9,37; Łk 9,48).  Jezus odcina się od zaangażowania politycznego. Całość sprowadza do dziecięcego spostrzegania rzeczywistości. Jest w tym metafora. Dziecko jest pełne bezgranicznego zawierzenia. Nie kombinuje ani nie uprawia przetargów myślowych, jest autentyczne, szczere, proste, nieskomplikowane i oddane. Jezus pokazuje czystą formę, ideał i bezgrzeszność. Wszystkie te własności są atrybutami boskimi. Kto przyjmuje do siebie człowieka o takich atrybutach, przyjmuje do siebie Jezusa, a w konsekwencji Boga. Gdyby przedsiębiorcy posiadali takich pracowników, nie potrzebny byłby żaden nadzór. Uczciwość pracowników odbijałaby się na obniżeniu kosztów prowadzenia działalności. Z pracy nie znikałyby też drobne rzeczy (długopisy, zeszyty itp.) będące przedmiotem kradzieży. Trzeba pochylić głowę przed świadkami Jehowy. Oni potrafili wypracować takie zespoły pracy. Katolikom (chrześcijanom) powinno być niejednokrotnie wstyd.

          Zdanie: Kto przyjmuje jedno z tych dzieci w imię moje,  Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, nie przyjmuje Mnie, lecz Tego, który Mnie posłał jest przykładem wnioskowania logicznego zwanym sylogizmem.

<Jeżeli każdy M jest P oraz każdy P jest S, to każdy M jest S>

          Sylogizm (konkluzja, wniosek) jest to wnioskowanie o dwóch przesłankach, przy czym obie przesłanki zawierają wspólny element, a każdy element wniosku zawarty jest w dokładnie jednej przesłance. Sylogizm wywodzi się z prac Arystotelesa. Jego sformułowanie uważane jest za początek klasycznej logiki.

          Jezus wyraźnie przekazuje swoją przynależność, a zarazem zależność od Ojca Niebieskiego. Kto przyjmuje Jezusa, przyjmuje do siebie samego Boga Ojca. W schemacie wnioskowania logicznego jest w środku. Jezus ma swoje umiejscowienie. On to rozumie najlepiej.