Dans la Parabole des vignerons homicides (Marc 12:1–12) il est
démontré non seulement l'ingratitude
humaine, mais la vision apocalyptique du Fils de Dieu. Le
propriétaire (Dieu) a préparé
toute l'existence propre. Vineyard (mondiale)
a loué (les gens). Après
quelque temps, il a voulu apporter
à la récolte. Il a rencontré l'arrogance et la froideur. Il a envoyé son
Fils pour rendre les choses rangé.
Malheureusement il a été tué.
L'ingratitude humaine ne connaît pas de limites. Assassiné le Fils (de
Dieu), les auteurs appellent la pierre
de péricope synoptique
qui a refusé en mesure de soutenir
(la pierre angulaire) de l'ordre
nouveau.
La péricope Le tribut du à César (Marc 12:13–17) est mon texte préféré, car il montre ce que sera la relation entre la religion et le pouvoir d'Etat. Quand Jésus dit: Rendez à César ce qui est à César, et à Dieu ce qui est à Dieu (Marc 12:17), il est clair que Jésus sépare ces deux
sphères. L'un de l'autre pour être indépendant. Pour ne pas dire que ces deux sphères ne peuvent pas se soutenir mutuellement
et de s'entraider. Si le message a été respectée
depuis le début, sinon ce serait l'histoire
de roulis et il serait tant de
ressentiment mutuel. Il est pas
difficile de deviner que la cause du conflit sont les questions
de propriété. Pour avoir le pouvoir et
la discipline nécessaire. Une et l'autre partie
utilise régulièrement cette
relation, dans l'espoir de gagner autant que possible pour leur propre bénéfice.
Le pouvoir d'Etat utilise L'église pour
calmer l'opinion publique, pour obtenir les avantages de partis politiques (p. partis
démocrates chrétiens). L'église est
considérée comme un instrument de Dieu pour discipliner les citoyens. Grâce au soutien financier de la puissance
civile impose ses conditions politiques pour l'organisation
de l'Église.
Église l'enseignement religieux dans les écoles
assure un revenu régulier. Les prêtres sont admis
à temps. Les patients preuve de
la coopération est de traiter
la religion comme un sujet. Les prêtres au lieu de
passer des valeurs résultant de
la catéchèse appliquer la connaissance religieuse. Oh fou! Vous ne
disposez pas de beaucoup de connaissances, et l'amour, et l'amour du
Seigneur. L’État fournit
des régions de la terre, la réduction des impôts, donne des privilèges.
Le résultat est un manoirs évêque et
d'autres centres de riches
qui ne ressemblent pas le rôle subalterne de l'Eglise. L'image d'aujourd'hui de
l'Église est une icône pervers de
ce qu'il a enseigné fondateur de
l'Eglise – Jésus–Christ.
Tłumaczenie
W Przypowieści o przewrotnych rolnikach (Mk
12,1–12) ukazana jest nie tylko niewdzięczność ludzka, ale apokaliptyczna wizja
Syna Bożego. Właściciel (Bóg) przygotował wszystko na właściwą egzystencję.
Winnicę (Świat) oddał w dzierżawę (ludziom). Po pewnym czasie chciał zebrać
plony. Spotkał się z arogancją i oziębłością. Posłał tam swojego Syna, aby
sprawy uporządkował. Niestety zabito
Go. Niewdzięczność ludzka nie zna granic. Zamordowanego Syna (Bożego) autorzy
perykopy synoptycznej nazywają kamieniem, który odrzucony, stanie się podporą
(głowicą węgła) nowego porządku.
Perykopa Sprawa podatku (Mk 12,13–17) jest
moim ulubionym tekstem, bo pokazuje jaka ma być relacja między religią, a
władzą państwową. Kiedy Jezus mówi: Oddajcie
więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga (Mk
12,17), to widać wyraźnie, że Jezus rozdziela te dwie sfery. Jedna od
drugiej ma być niezależna. Nie znaczy, że obie te sfery nie mogą się
wzajemnie wspierać i wzajemnie sobie pomagać. Gdyby ten przekaz był
respektowany od początku, inaczej potoczyłaby się historia i nie byłoby tyle
wzajemnych niechęci. Nie trudno zgadnąć, że przyczyną konfliktu są sprawy
majątkowe. Dla posiadania potrzebna jest władza i dyscyplina. Jedna i druga strona
nagminnie wykorzystuje tę zależność, chcąc jak najwięcej ugrać na własną
korzyść.
Władza państwowa wykorzystuje
Kościół do uspakajania nastrojów społecznych, do osiągania korzyści partii
politycznych (np. partie chadeckie). Kościół traktowany jest jako narzędzie
Boga do dyscyplinowania obywateli. Przez wsparcie finansowe władza świecka
narzuca swoje polityczne wymogi na organizację kościelną.
Kościół nauką religii w szkole zapewnia sobie stałe przychody. Kapłani
przyjmowani są na etat. Chorym dowodem współpracy jest traktowanie religii jako
przedmiotu. Kapłani zamiast przekazywać wartości wynikające z katechezy
wymuszają wiedzę religijną. O nierozumni. Można nie mieć dużej wiedzy, a kochać
i miłować Pana. Państwo udostępnia kościołowi obszary ziemskie, obniża podatki,
nadaje przywileje. W rezultacie powstają dwory biskupie i inne bogate ośrodki,
które w niczym nie przypominają służebnej roli Kościoła. Dzisiejszy obraz
Kościoła jest przewrotną ikoną tego, o czym uczył założyciel Kościoła – Jezus
Chrystus. 
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz