Evangile selon s. Marc 8 i tłumaczenie

          Dans le livre de l'Exode dit que le Seigneur avait ordonné à Moïse de parler pour célébrer le sabbat, car il est un signe entre Dieu et toutes les tribus d'Israël: L'Éternel parla à Moïse, et dit:  Parle aux enfants d'Israël, et dis-leur: Vous ne manquerez pas d'observer mes sabbats, car ce sera entre moi et vous, et parmi vos descendants, un signe auquel on connaîtra que je suis l'Éternel qui vous sanctifie.  Vous observerez le sabbat, car il sera pour vous une chose sainte. Celui qui le profanera, sera puni de mort; celui qui fera quelque ouvrage ce jour-là, sera retranché du milieu de son peuple.   On travaillera six jours; mais le septième jour est le sabbat, le jour du repos, consacré à l'Éternel. Celui qui fera quelque ouvrage le jour du sabbat, sera puni de mort.  Les enfants d'Israël observeront le sabbat, en le célébrant, eux et leurs descendants, comme une alliance perpétuelle.   Ce sera entre moi et les enfants d'Israël un signe qui devra durer à perpétuité; car en six jours l'Éternel a fait les cieux et la terre, et le septième jour il a cessé son oeuvre et il s'est reposé (Exodus 31:12–17).

          Commandement: Souviens-toi du jour du repos, pour le sanctifier (Exode 20,8) en aucun cas interfère avec l'exercice de routine, les tâches quotidiennes. Péricopes décrit comment les disciples de Jésus le jour du sabbat cassent épis de maïs pour la nourriture. Les Pharisiens sont scandalisés. Les disciples de Jésus transgressent la loi du sabbat. Mais une fois qu'il a menacé de la peine de mort.

          Chaque jour, il y a besoin pour gérer en termes économiques et de l'ordre (garder dans l'ordre, préparer les repas, nourrir l'inventaire). Les dispositions de la loi juive précisent les sanctions pour les actes accomplis le jour du sabbat. Jésus fermement opposé à une telle loi. Comme il le dit: Le sabbat a été fait pour l'homme, et non l'homme pour le sabbat (Marc 2:27). Ainsi, il arrache le droit sacré des Juifs. Il prend en charge l'exemple de David, qui de la nécessité de nourrir les soldats lui permettent de manger les pains dans la maison du grand prêtre Abiathar. David a permis de contourner la loi au nom de la nécessité.

          L'opposition à la loi prévue par les pères, dans les yeux des Pharisiens est comme des crimes contre Dieu. Le comportement de Jésus inspire dépositaires de rage loi juive. Jésus présente une approche de bon sens. Pour les pharisiens, Il est un drame révolutionnaire dangereux.

          Toute loi faite par l'homme est de servir principalement à l'homme. Mais le principe est toujours valable sens commun. On pouvoir opposer à la loi, si elle est contraire à l'éthique. Otto Schimek (Autrichien), dans l'armée, la Wehrmacht en 1944 a refusé d'ordonner la fusillade de civils polonais. Malheureusement, il était pour le même coup. Wilhelm Hosenfeld, un officier allemand ont risqué leur vie sauver les Juifs et les Polonais (voir film "Le Pianiste" de Roman Polanski), agi contre la loi applicable. Il n'a pas survécu captivité soviétique. Sur chacun de nous a le devoir de s'opposer à la loi, ce qui est injuste. Dans l'Ecriture apparaît à plusieurs reprises dans l'appel, ne pas avoir peur (Genèse 43:23; 50:19; Exode 14:23; ...). Le Pape Jean-Paul II lors de sa première rencontre avec les fidèles appelé: non abbiate paura  (n’ayez pas peur). Peut-être plus tard, ce mot de passe a contribué à l'effondrement du communisme.

Tłumaczenie

           W Księdze Wyjścia pisze, iż Jahwe rozmawiając z Mojżeszem nakazał świętowanie szabatu, gdyż jest to znak między Bogiem, a wszystkimi pokoleniami Izraela. Zachowujcie szabat, który winien być dla was świętością. I ktokolwiek by go znieważył, będzie ukarany śmiercią, i każdy, kto by wykonywał pracę w tym dniu, będzie wykluczony ze swego ludu. Przez sześć dni będzie się wykonywać pracę, ale dzień siódmy będzie szabatem odpoczynku, poświęconym dla Jahwe, i dlatego ktokolwiek by wykonywał pracę w dniu szabatu, winien być ukarany śmiercią. Synowie Izraela winni pilnie przestrzegać szabatu jako obowiązku i przymierza wiecznego poprzez pokolenia. To będzie znak wiekuisty między Mną a synami Izraela, bo w sześciu dniach Jahwe stworzył niebo i ziemię, a w siódmym dniu odpoczął i wytchnął (Wj 31,12–17).

          Przykazanie: pamiętaj abyś dzień święty święcił (Wj 20,8) w niczym nie przeszkadza w wykonywaniu codziennych, rutynowych czynności. Perykopa opisuje jak uczniowie Jezusa w szabat zrywają kłosy zboża dla posiłku. Faryzeusze są tym oburzeni. Uczniowie Jezusa naruszają prawo szabatu. Za to groziła kiedyś kara śmierci.

          Każdy dzień trzeba obsłużyć pod względem gospodarczym i porządkowym (należy utrzymywać porządek, sporządzać posiłki, karmić inwentarz). Przepisy prawa żydowskiego określają surowe kary za czynności  wykonane w dniu szabatu. Jezus  zdecydowanie sprzeciwia się takiemu prawu. Jak mówi: To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu (Mk 2,27). Tym samym porywa się na święte prawo Żydów. Wspiera się przykładem Dawida, który z konieczności nakarmienia żołnierzy pozwala im spożywać chleby pokładne w domu najwyższego kapłana Abiatara. Dawid zezwolił na ominięcie prawa w imię wyższej konieczności.

          Sprzeciw wobec prawa ustanowionego przez ojców, w oczach faryzeuszy jest na miarę zbrodni wobec Boga. Zachowanie Jezusa wzbudza wściekłość depozytariuszy prawa żydowskiego. Jezus prezentuje podejście zdroworozsądkowe. Dla faryzeuszy jest On niebezpiecznym rewolucjonistą obyczajowym.

          Wszelkie prawo ustanowione przez człowieka ma służyć przede wszystkim człowiekowi. Zawsze obowiązuje jednak zasada zdrowego rozsądku. Można sprzeciwić się prawu, jeżeli nie jest etyczne. Otto Schimek, Austryjak w wojsku Wehrmachtu w 1944 roku odmówił rozkazu zastrzelenia polskich cywilów. Niestety został za to sam rozstrzelany. Wilhelm Hosenfeld, niemiecki oficer z narażeniem życia ratował Polaków i Żydów (zob. film „Pianista” Romana Polańskiego), działał przeciw obowiązującemu prawu. Nie przeżył sowieckiej niewoli. Na każdym z nas ciąży obowiązek sprzeciwiania się prawu, które nie jest godziwe. W Piśmie świętym wielokrotnie pojawia się wezwanie: nie bójcie się (Rdz 43,23; 50,19; Wj 14,23;...). Papież Jan Paweł II podczas pierwszego spotkania z wiernymi wzywał: non abbiate paura (nie lękajcie się). Być może to hasło przyczyniło się później do obalenia komunizmu.